Patriarx Kirill açıq-aydın strateji qərar verdi - Rus Pravoslav Kilsəsindəki iyerarxik ideoloji sədaqət və qorxu üzərində qurulmalıdır. Formal olaraq bu, patriarxın seçdiyi kursa ideoloji sədaqətdir, lakin bu kurs tamamilə, heç bir, hətta kosmetik fərqlər olmadan Kremlin kursu ilə üst-üstə düşdüyündən patriarxın kilsədən totalitar rejimə sədaqət tələb etdiyi ortaya çıxır. Və başqa heç nə.
Görünür, vəzifə yerinə yetirilə bilər - indiki Rus Pravoslav Kilsəsindəki cəza aparatı sovet dövründəkindən daha yaxşı, müqayisə olunmaz dərəcədə yaxşı inkişaf edib. Gizli şəkildə kilsələrə gələn və ruhanilərin, kilsə xadimlərinin hərəkətlərini izləyən casuslar var. Onlar kilsə xidmətçiləri arasında nəyisə bəyənmədikdə dərhal yepiskopa danışırlar, donoslar yazırlar, xəbər verirlər. Təhqiqat orqanı və eyni zamanda, prokuror funksiyasını yerinə yetirən intizam komissiyaları var; hakim yepiskop və ya patriarxın göstərişi ilə istənilən qərarı möhürləməyə hazır olan kilsə məhkəmələri var.
Ancaq tam ideoloji sədaqətlə hər şey o qədər də hamar deyil. Müharibəyə açıq şəkildə qarşı çıxan təcrübəli, hörmətli keşişlər, həmçinin repressiyaların qaçılmaz olacağını anlayaraq “Rusiyanın müqəddəs qələbəsi” üçün dua oxumaqdan imtina edən gənc din xadimləri də var.
Burada problem Yeltsinin demokratiyanı məhv etdiyi və oliqarxların ölkəni taladığı həmin “lənətə gəlmiş 1990-cı illərdə”dir. Bu illərdə azad insanlar nəsli yetişdi, bəziləri keşiş oldular və gözlənilməz möhkəmlik göstərdilər.
Patriarx Kirilin belə kahinlərə ehtiyacı yoxdur. Onun vəzifəsi ya onları sındırmaq, onları vicdanlarını tərk etməyə məcbur etmək, patriarx Kirilin özü kimi yaşamaq, ya da heç olmasa, qaçılmaz repressiyalardan qorxaraq onları susdurmaqdır.
Bəlkə də bütövlükdə belə oldu: əksəriyyət susdu. Ancaq unutmamalıyıq ki, Rusiyada iki susqunluq var - “lehinə” susmaq və “əleyhinə” susmaq. Deyə bilərsiniz ki, sükut sükutdur - mənası nədir, hansı çalarları var? Bununla belə, onlar mövcuddur və mən ümid etmək istəyirəm ki, patriarxın repressiyalarının nəticəsi onun düşünmək istədiyindən qat-qat artıq illüziyadır.
Ola bilsin ki, bu barədə onun özü təxmin edir, ona görə də repressiyaya məruz qalanların dairəsi genişlənir. Bu yaxınlarda iki keşiş vəzifədən uzaqlaşdırıldı - keşiş Aleksandr Vostrodimov üç ay, keşiş Dmitri Safronov isə üç il müddətinə dini ayin icra edə bilməyəcək. Müasir dövrdə üç ay demək olar ki, ilk baxışdan "homeopatiya"dır, əhəmiyyətsizdir. Amma burada əsas məsələ və vəzifə məhz sındırmaq, iradədən məhrum etmək, hamı kimi düşünməyə məcbur etməkdir. Ən kiçik "qeyri-qanuni hərəkət" və - sonrakı cəza çox ağır olacaq.
Yeni cəzalar “cinayətlərin” dairəsinin genişləndiyini göstərir. Təkcə “düzgün dua” oxumaqdan imtina etmək yox, həm də “yanlış yerdə” və “haqsız yerə” dua oxumaq cinayətə çevrilir. Kahin Dmitri Safronovun "kilsə cinayəti" - qətlin törədildiyi gündən qırxıncı günədək Aleksey Navalnının məzarı başında dua oxumasıdır. Təbii ki, heç kim bir keşişə dua oxumaq hüququndan birbaşa imtina etməsi üçün basqı etməyəcək, ancaq inzibati bir xilaskar var - bu "bərəkət çatışmazlığı" dır.
Və belə çıxır ki, “xeyir-dua”, yaxud onun olmaması kilsə bürokratiyasının əlində cəza alətinə çevrilir. Bu anlayışın mənasına daha zidd bir şey təsəvvür etmək çətindir. Rus Pravoslav Kilsəsində bu, belə işləyir.
Aydındır ki, Patriarx Kirill və onun tamamilə nəzarət etdiyi Moskva Patriarxlığının aparatları konveyer üzərində son dərəcə sərt repressiyalar ediblər.
Ancaq burada iki xəbərdarlıq edilməlidir. Birincisi, patriarxın dinsizlərə təzyiq alətləri yoxdur. O yalnız "kargüzarlıq korporasiyası" nın bir hissəsi olanları - rahibləri, yepiskopları, lakin hər şeydən əvvəl kahinləri və diakonları cəzalandıra bilər.
İkincisi, onlara qarşı repressiv tədbirlərin spektri məhduddur. Cəmi iki ağır cəza var - xidmətdə qadağalar və... İkinci tədbir yarızarafatca “kilsə edamı” adlanır, çünki bu qərardan sonra keşiş keşiş olmaqdan çıxır.
Bunlar müstəsna tədbirlər olduğundan, onlar yalnız nadir hallarda, xüsusi hallarda istifadə olunduqda effektiv işləyirlər.
Bununla belə, Patriarx Kirill həm qadağanı, həm də yaxşı, layiqli keşişləri ucaltdı. Son aylarda kilsə rəhbərliyinin bu cür qərarları olduqca adi və qaçılmaz bir şey kimi qəbul edilir. Bu, qorxulu olsa da, gündəlik reallıqdır. Bu isə o deməkdir ki, ilk qadağaların yaratdığı şok artıq keçib. Bu qadağalar bir-iki il əvvəlki kimi faciəli görünmür. Üstəlik, əks proses - rus din xadimlərinin iman gətirməsi də daha az adi və adi hala çevrilir.
Yenə bir il bundan əvvəl belə bir müraciət qeyri-adi, öz aktuallığını çoxdan itirmiş kanon hüququn qəribə, az qala ölü norması kimi görünürdü. Ancaq burada işləyir - və effektiv işləyir. Hesab edirəm ki, son iki ildə Konstantinopol Patriarxı Rus Pravoslav Kilsəsinin ruhanilərinin bərpası ilə bağlı Rus Kilsəsinin bütün əvvəlki tarixində qəbul etmədiyi qədər çox qərarlar qəbul edib.
Təbii ki, təkrarlama ilə bu prosedurların hər ikisi - həm cəza, həm də onun ləğvi sadələşir və cilalanır. Aydındır ki, Fanara (İstanbuldakı Konstantinopol Patriarxının iqamətgahı) hələ çoxlu yeni müraciətlər olacaq və buna görə də yunanlar artıq təkcə yunan dilində deyil, həm də rus dilində sənəd formalarını hazırlayıblar. Ədalət axtaranların rahatlığı üçün.
Və belə çıxır ki, Patriarx Kirill düyməni sonuna qədər bükərək bu cəzaları tamamilə mənasız edib. İndi hər kəs bilir ki, Moskvada qəbul edilən qanunsuz qərarlara Konstantinopol Patriarxı asanlıqla etiraz edə bilər.
Moskvada dirsək dişləmək və dəli olmaq qalır. Yaxşı, keşiş Con Kovalın xidmət etdiyi, bir il əvvəl rütbəsini kəsdiyi və ötən yay Patriarx Varfolomey tərəfindən öz rütbəsinə qaytardığı kilsənin rektorunun tələblərini başqa necə dəyərləndirməliyik? Tələb sərt səslənir: Con Kovalı keşiş adlandırmaq qadağandır...O xaric olunma təhlükəsi altındadır (sərbəst adam üçün ən ağır cəzalardan biridir).
Mövcud vəziyyətin başqa bir nəticəsi var. Kilsə məhkəmələrindən verilən hökmlərin sayı artdıqca, başqa bir sual yaranır: rütbəsini bərpa etmək üçün həqiqətən Rusiya Federasiyasını tərk etmək lazımdırmı? Çox güman ki, Rusiyanı tərk edə bilməyən və ya getmək istəməyənlər üçün tezliklə yeni kanonik düstur yaransın. Bu cür kahinlərin statusunun hansı kanonik formalarda təsvir olunacağını təsəvvür etmək mənim üçün hələ də çətindir, lakin təbii ki, bu mümkün deyil.
Başqa bir şey budur ki, bu halda repressiyalar kilsədən dövlət səviyyəsinə keçə bilər. Kirill ona tabe olmayan bu cür keşişləri yeni tip xarici agentlər kimi təqdim etməyə çalışacaq və Rusiya xüsusi xidmət orqanları patriarxı yarı yolda qarşılaya bilər.
Nəhayət, getdikcə yalnız ədalətsiz məhkəmədə deyil, həm də İncili təhrif etməkdə və xristian əxlaq normalarından yayınmaqda günahlandırılan Patriarx Kirillə qarşı kilsə müqavimətinin hansı formalarda ola biləcəyi hələ də aydın deyil.
Görək. Əsas odur ki, artıq müqavimət məsələsi qaldırılıb.
Müəllif: Sergey Çapnin
Mənbə: “The Moscow Times”
Tərcümə AYNA-ya məxsusdur.
